حافظ ناشنيده پند (برگي چند از دفتر خاطرات محمد گلندام)

اين آخر روزهاي بهار سال 755 هجري، در زندگي من، محمد گلندام، روزهايي به ياد ماندني است. بعد از هفته‌ها تشويش و اضطراب مداوم، مي‌توانم نفسي به راحتي بكشم. زيرا خطري كه در پي پيشامدي، جان عزيزترين دوست و خويشاوندم، شمس‌الدين محمد، را تهديد مي‌كرد، موقتا از وجود گرامي او دور شده است. هر چند در اين ايام، وضع فارس ما تيره‌تر و بي‌ثبات‌تر از آن است كه بتوان به تاميني درازمدت اميد بست، همين رفع خطر آني را غنيمت مي‌شمارم و به درگاه قادر متعال شكر مي‌گزارم.