شانس ضرب در هفت

آهاي آدم‌ها! چشم‌‌تان را خوب باز کنيد. همچين چيزي واقعاً شگفت‌انگيز است. اگر گياهان هم صدا داشتند، آن وقت همه چي فرق مي‌کرد. آن‌ها نه ميوميو مي‌کنند، نه واق‌واق و نه جيک‌جيک. با رنگ و شکل و اندازه و بافت‌شان با ما ارتباط برقرار مي‌کنند. ما فکر مي‌کنيم آن‌ها چشم ندارند. اگر ندارند، پس چطوري مي‌توانند زاويه‌ي تابش خورشيد و طلوع ماه را ببينند. آن‌ها وزش باد را فقط احساس نمي‌کنند؛ دقيقاً به همين علت تغيير جهت مي‌دهند. قبل از اينکه فکر کنيد من ديوانه‌ام (که خب، همه چي امکان دارد)، کمي به بيرون نگاه کنيد. همين حالا. اميدوارم منظره‌‌ي روبه‌روي‌تان پارکينگ عمومي يا ديوار ساختمان نباشد...