بهترين مربي فوتبال / ماجراي خانم شارلوت 6

بهترين مربي فوتبال» مي‌خوانيم: «من ژرمي‌-‌ژوليه هستم. مي‌خواهم چيزي را صادقانه اعتراف کنم. وقتي خانم شارلوت از راه رسيد و او را ديدم، نزديک بود پا به فرار بگذارم. ماري، دختر عمويم، گفته بود که دوستش، شارلوت، آدم عجيبي است. اما نگفته بود که قدش خيلي بلند است و از لاغري به ني قليان مي‌ماند. خانمي نسبتاً پير بود و با لباسي عجيب‌وغريب. کلاه سياه بزرگي روي سر مي‌گذاشت. کلاهش شبيه کلاه جادوگرها بود، اما سرش به جاي آن که نوک‌تيز باشد، برآمدگي کوچکي داشت. من با ابتکار عمل و خلاقيت هيچ مخالفتي ندارم؛ خيلي هم خوب است، اما راستش، خانم شارلوت به مهماني بالماسکه دعوت نشده بود؛ آمده بود که به ما کمک کند و نجاتمان بدهد. در هر صورت، من اين‌طور فکر مي‌کردم. مأموريت او ساده و روشن بود. قرار بود مربي تيم فوتبال آنزوکانار باشد. آنزوکانار تيم ما بود! اين تيم بي‌بُرو برگرد بايد تيم فوتبال بِده بولو را در مسابقه‌ي پايان سال مي‌بُرد. اگر مي‌بينيد مي‌گويم بي‌بُرو برگرد، مطمئن باشيد که ذرّه‌اي اغراق نمي‌کنم. اصلاً بگذاريد اصل مسئله را بگويم