خدمتكار شگفت انگيز / ماجراي خانم شارلوت 5

در تقاطع خيابان‌هاي پرانسيوال و سَنت‌زَنزوئن، در مرکز شهر لاکاپيتال، خانم بامزه و خنده‌داري توجه عابران پياده را جلب کرده بود. او پيراهن بلند آبي‌رنگي پوشيده بود که کمي کهنه بود، با اين حال قشنگ به نظر مي‌رسيد. ساکي قديمي بافته شده از موهاي فيل در دست داشت. کلاه عجيبي هم بر سر داشت که کمي شبيه کلاه جادوگرها بود، اما به جاي اين که نوک تيزي داشته باشد، برآمدگي کوچکي رويش بود. عابران عجول و شتاب‌زده، پشت چراغ قرمز منتظر ايستاده بودند و همگي فقط و فقط به يک چيز فکر مي‌کردند: اين خانم با اين لباس عجيب‌وغريبش قطعاً خُل‌وچِل است. مَشنگ است. ديوانه است. چرا؟ چون بلندبلند با چکمه‌هايش حرف مي‌زد!