نقش برجسته هاي نو يافته ساساني (1950-2004)

سابقه ايجاد نقوش برجسته صخره‌اي در ايران باستان به هزاره سوم پيش از ميلاد برمي‌گردد. مطالعات صورت گرفته درباره نقوش برجسته صخره‌اي ايران در دوره ساساني بيشتر حاصل کار پژوهشگران عمدتاً غربي است. با توجه به اهميت آثار اين پژوهشگران در شناخت بهتر نقوش، برخي از آنها به فارسي ترجمه شده‌اند. اما تاکنون اثري کامل و جامع به فارسي که به معرفي تمامي نقوش برجسته دوره مورد بحث بپردازد وجود ندارد. شايد دليل اين امر کشف اتفاقي تعداد چشمگيري از اين نقوش در زمان هاي مختلف بوده است. اين امر سبب شده در برخي از آثار تأليفي که مربوط به قبل از اين کشفيات بوده به برخي از اين نقوش اشاره‌اي نشود.
مطالعات نقوش برجسته دوره ساساني با کشف شانزده نقش برجسته بزرگ و کوچک از اين دوره در ايران و خارج از ايران در فاصله سال‌هاي 1950 تا 2004 ميلادي رونق بسياري يافت. کشفيات قابل توجه اين دوره 54 ساله در حالي صورت گرفت که تمامي نقوش مطرح آن که عموماً در معرض ديد قرار داشته‌اند، از قرن هفدهم ميلادي بارها مورد بررسي و پژوهش قرار گرفته بود. اين کشفيات جديد جان تازه‌اي به مطالعات نقوش ساساني داد و پژوهشگران متعدد بار ديگر اين نقوش را بررسي کردند. کتاب نقش برجسته‌هاي نو يافته ساساني سعي کرده کشفيات اين دوره را بررسي و آن را به نحو شايسته‌اي معرفي کند.