از پاژ تا دروازه رزان (جستارهايي در زندگي و انديشه فردوسي)

در آغاز اين هزاره دوم شاهنامه، كه اينك ما در آنيم و از رويارويي با هنجارهاي نوآيين و واژونه كاري مانند ‹‹جهاني شدن›› و ‹‹فناوري اطلاعات›› گزيري نداريم، سزاوار چنان است كه فردوسي و شاهنامه را از نو بشناسيم و اين شناخت را به جبران گذشته‌ها به نسل نو انتقال دهيم. نسل نو بايد بداند كه چه گوهري در كنار دارد و با كدام دل‌آگاه از پس قرون راز مي‌گويد. بايد مطمئن شود كه ديگر شاهنامه نه تاريخ افسانه‌اي قوم ايراني و نه صرفا يك حماسه داستاني، كه شاهكار انديشه و هنر نياكان خود اوست، كه امروز هم بازگشت بدان مي‌تواند گوهر ايراني را در برابر سيلاب‌هاي بنيان‌كن و فرهنگ‌سوز و تحولات نادلبخواه از خطرات و مخاطرات محافظت كند.