پيامدهاي مدرنيت

آنتوني گيدنز، جامعه‌شناس نامي معاصر، در کتاب حاضر تعبيري جديد و تفکرانگيـز از تحولات نهادي همراه بـا مدرنيته عرضه مي‌کند. او در اين تعبير از احاطه‌ي خويش بر کل سنت انديشه‌ي جامعه‌شناختي بهره مي‌جويد و بر اين اساس مدرنيته را پديده‌اي دوسويه مي‌بينـد. نهادهاي اجتماعي دوران مدرن، جهاني از فرصت‌ها و امکان‌هاي تازه پيشِ روي انسان‌ها گذارده، زندگي را براي آنان امن‌تر و تلاش‌هاي آنان را ثمربخش‌تر ساخته‌اند. از سوي ديگر، در همين دوران، کار صنعتي سـرشتـي خـوارکننـده يافته، گـونه‌هـاي مختلف تـوتاليتريسم رشد کرده، خـطر تبـاهي محيط‌زيست مشهود است و قـدرت نظامي و تسليحـاتي همچنان تهديـدکننـده اسـت. گيـدنـز بر آن است که مـا هنوز پـا به دوران پسامدرن ننهاده‌ايم. مـا در دوران متأخر مدرنيته هستيم که در آن پيامدهاي مدرنيته فراگيرتر و ريشه‌اي‌تر و بنيادين‌تر شده‌اند. گذر به دوران پسامدرن مستلزم دگرگوني‌هايي در شکل سازمان اجتماعي و فرهنگي مسلط است.