شبكه هاي خشم و اميد (جنبش هاي اجتماعي در عصر اينترنت)

در حاشيه‌ي جهاني که به آستانه‌ي ظرفيت خود براي زندگي انسان‌ها در کنار هم و سهيم شدن زندگي با طبيعت نزديک مي‌شد، افرادي دوباره گرد هم آمدند تا اشکال نويني از ما بودن، مردم بودن، را تجربه کنند. در آغاز تعدادي اندک بودند، صدها تن به آنها پيوستند، سپس شبکه‌اي از هزاران تن ايجاد شد و آنگاه ميليون‌ها تن با صداها و تمناي دروني‌شان براي اميد از آنها حمايت کردند.