جهان ايراني و ايران جهاني

شواهد تاريخي و مشاهده‌هاي عيني نشان مي‌دهند که در رفتار فرهنگي ايرانيان رويکردي جهان‌گرايانه هست که باعث شده آمادگي پذيرش و جذب فرهنگ‌هاي ديگر و رابطه‌ي متقابل و اثرگذاري و تاثيرپذيري با ديگر قوميت‌ها را داشته باشند، اقوام و فرهنگ‌هاي ديگر را با خود بيگانه نشمارند و به جاي دفع و رد آن‌ها و سر در لاک خود فرو بردن، به همدلي و سازگاري با آنان گرايش داشته باشند. دوري‌گزيني از جهان بزرگ و ستيز با آن خصلت ذاتي و اساسي و هميشگي فرهنگ ايراني نبوده است. در اين کتاب سعي شده اين ارزيابي با استناد به واقعيت‌هاي فراوان مشهود در تاريخ ايران مبسوط و مستدل شود و در اين زمينه شواهد موجود در زبان ايرانيان، دين‌هاي اقوام ايراني در طول تاريخ، ساختار سياسي جوامع ايراني، ادبيات و به ويژه شعر فارسي، هنرهاي ظريفه و معماري بررسي و تحليل شده‌اند و رگه‌ي جهان‌گرا و جهان‌پذير نيرومند اين فرهنگ نشان داده شده است.