طغيان (پوچي شرزه ها)

قسم به آرامش ژرفاي دريا، كه موج سركش ساحل، يافته مي‌خروشد و در پي فتحي بيش، خود را به زوال مي‌افكند هاي انسان كه از جاي برخاستي پس بترس از داستاني كه نعره‌اش به پايان بنشيند زاندم كه ريسمان سست اميد بگسلد. و سقوطت به عمق فاجعه، تويي كه گريختن آموختي، خون سرگردان در شريان را پس در پي چاره طغيان باش حال مترس و بيا، تا بگويم تيغ بيشتر آغاز كرد...يا دندان