درخت تلخ

«بار ديگر سرش را روي نازبالش گذاشت تا به خواب برود. ولي در زير آن پلك‌هاي فروبسته، هم‌چنان بيدار بود. و شوهرش هم مي‌دانست كه او بيدار است. مي‌دانست كه دارد خواب خود را مرور مي‌كند. آن‌طور كه واقعا خواب ديده بود، نه آن‌طور كه براي او تعريف كرده بود. آري، همسرش چشمان خود را بسته بود. انگار دري را به روي او بسته بود و مي‌خواست با روياي خود تنها بماند... .»