نوشته هاي كرانه اي

گابريل گارسيا ماركز اين مقالات و داستان‌ها را در سال‌هاي جواني نوشته و چون آن‌‌ها را در شهرهاي مختلف ساحلي كلمبيا نوشته، اسمش را نوشته‌هاي كرانه‌اي گذاشته است.
از همان زمان سوررئاليسم شديدي در داستان‌هاي او مشاهده مي‌شود، آن‌چنان كه در بعضي نوشته‌ها، مانند ‹‹خل‌بازي‌ها›› خواننده ممكن است تصور كند شايد نويسنده اشتباه نوشته يا مترجم اشتباه ترجمه كرده است، ولي نه او اشتباه نوشته و نه مترجم اشتباه كرده است.
متوجه مي‌شويم كه ماركز از همان زمان نوشتن صدسال تنهايي را در سر مي‌پرورانده است. اسامي ‹‹ربكا›› و ‹‹آمارانتا›› دو شخصيت مهم صدسال تنهايي اغلب در بعضي از اين داستان‌ها به چشم مي‌خورد يا مثلا در داستان ‹‹قيچي الهي›› دو برادر دوقلو مي‌بينيم كه همان را توسعه داده و در صدسال تنهايي به كار برده است.
در داستان آخر به اسم «خانه بوئنديا» اسم زن را «سولداد» گذاشته كه به اسپانيولي يعني «تنهايي».
به نظر من اين كتاب يكي از بهترين نوشته‌هاي ماركز است گرچه هنگام نوشتن آن ها بسيار جوان بوده است. خودم آن‌را خيلي دوست دارم. اميدوارم خوانندگان نيز از آن خوششان بيايد.
بهمن فرزانه