سرودهاي مخالف اركسترهاي بزرگ ندارند

چگو رسم حقيقت را به هم زد. چگو فال زنده ماندن نگرفت. رمال نبود. عاشق بود و عشق را تميز مي‌كرد. اين همه رطيل را از تن عشق گرفت و خود راهي راه ماران شد. زماني كه بر گرده ماري نشست و چيزي آرام با صداي فش‌دار به گوش مار گفت، مار با شغف كه به تنش آمد حركت كرد. اين يك حس زميني بود و چگو در احساس زمين زندگي نمي‌كرد. در ميان غرايز چگو پرده‌ها را بالا بزني و در زير نور شن‌هاي نديده به دنبال كودكانه و مادرانه‌هايت بگردي. براي تمام كيسه‌هاي زهرت به دنبال مصرف كننده نباشي مي‌تواني يك ساعت دوست چگو بماني. چگو زهر را مي‌شناخت و دشمن آن بود.