يزله در غبار

گزيده‌اي از كتاب:
بوم بوم... افتاديم ريختيم زمين... مثل برگ درخت ريختيم زمين آدم بود كه مي‌رفت چهاردست و پاش تو هوا چرخ مي‌زد و من هي مي‌خنديدم. خوب كه مادرشوهرم نبود زودتر از همه تيكه پاره شده بود ديگه نبودش اگه نه گيسمو مي‌كشيد و مي‌گفت:«زن خجالت بكش همه دارن مي‌ميرن تو داري مي‌خندي؟ شرط مي‌بندم كه حالا دوباره هواپيماها برگشتن... نگاه كنين پس اين غبار مال چيه؟ مال هواپيماهاس ديگه كه دارن بمب مي‌ريزن و غبار مي‌ره بالا و مي‌ريزه سر ما بخوابين... دستتونو بذارين زير سرتون... ديگه گول نخورين‌ها نه گول عروسي رو بخورين نه عزا رو... بخوابين راحت...