جاده جنگ 7

صداي دوري نامفهوم شبيه گريه نوزاد به گوش رسيد.سروان خشكش زد.صدا قطع شد.سروان حيرت‌زده به رضا نگاه كرد رضا آرام و خونسرد نشسته بود سروان انديشيد،صدا؟...گريه نوزاد؟!...حتما توهم است. سكوت رضا گمان توهم سروان را تقويت مي‌كرد اگر صدايي بود حتما رضا نيز آن را شنيده بوداما سكوت و بي اعتنايي رضا ثابت مي‌كرد صدايي نشنيده است.ناگهان رضا گفت شنيدي؟سروان يكه خورد.