سنگ و سايه (يك بازي بلند)

«آخ، سنگم! اگر مي‌دانستم گمش مي‌كنم، مي‌خوردمش. اگر از خورنگ آتش هم سرخ‌تر بود، باور كن مي‌خوردمش. نمي‌داني... يك شب چه خواندني كردم! نبودي كه بشنوي. صدايم كشيده شد تا بالاي كوه بيرمي. از آن‌جا كشيده شد از روي خانه‌ها و درخت‌ها تا بالاي زمين‌هاي دامن باغستان.»