سربازان خدا

عجيبه نه؟ ما همديگه رو مي‌شناسيم. همه بچه‌هاي دربه‌در هميدگه رو مي‌شناسن. از برق تو چشمامون، از رنگ و روي چهره‌هامون، از صدامون، از بوهامون... چه مي‌دونم. ما با همه فرق داريم. ماها يه جور ديگه‌ايم. ما... ما سربازان خداييم. سربازاي خدا يه جور ديگه‌ن، يه جور ديگه. از اين اصطلاح سربازان خدا خوشش اومده بود و مدام تكرارش مي‌كرد. معلوم بود كه همون لحظه و في‌البداهه اومده بود تو دهنش اما ول‌كنش نبود و خيلي حال مي‌كرد از تكرارش.