دل آرام

طعم خون با اشك چشمانم درآميخت. نگاهم گيج و سردرگم رويش خيره ماند. به سمت ديگر رفت. با روشن كردن چراغ، تازه فهميدم كجا هستم، اتاق خوابش بود. نگاه ترسانم دور اتاق چرخيد و روي آريا نشست كه لباس راحتي تنش بود و چشمانش سرخ بود. از انديشيدن به اين كه چرا اتاق خواب را براي من تنبيه من در نظر گرفته، درد از يادم رفت و سعي كردم از جايم بلند شوم. فرياد زد: «بگو لعنتي! تا خودم انتخاب نكردم. چون دوست ندارم كاري كنم كه پسرعمه عزيزت اول تو رو بكشه و بعد منو!»