جامعه شناسي انتقادي

نظريه انتقادي جامعه، متفكران چند نسل و شاخه‌هاي گوناگون تفكر را در بر مي‌گيرد. اين نظريه برآمده تاريخ روشنفكري آلمان است. خاستگاه آن، از يك سو، سنت‌هاي فلسفي ايده‌آليسم، ماركسيسم و هرمنوتيك است و از سوي ديگر، روانكاوي فرويد. شناخته‌شده‌ترين متفكران موثر در اين سنت فكري، برآمدگان مكتب فرانكفورت، آدورنو، ماركوزه، نويمان، هوركهايمر، بنيامين و هابرماس هستند. در اين مجموعه بيست و يك متن در چهار بخش تنظيم شده است. بخش اول به اسلاف نظريه انتقادي، هگل و ماركس، اختصاص دارد. بخش دوم نشانگر ماهيت پيوندهاي نظريه انتقادي با سنت هرمنوتيكي است. بخش سوم دامنه مسائلي را نشان مي‌دهد كه ذهن دو نسل از نظريه‌پردازان تفكر انتقادي را به خود مشغول داشته است. و بخش چهارم به شرح و تفسيرهايي كه درباره اين مكتب به عمل آمده اختصاص دارد: متوني كه اين مكتب را مورد انتقاد قرار داده‌اند، يا برخي از جنبه‌هاي آن را شرح و بسط داده‌اند، يا نظريه‌هاي اين مكتب را در متن تاريخي متمايزي به كار گرفته‌اند.