در خرابات مغان / رمان

انديشه‌وري در آغاز قرن بيستم گفته: (كسي كه خواهان آرامش است نبايد در قرن بيستم زاده مي‌شد!) آيا در پايان اين قرن - اكنون، بزنگاهي ديگر - چنين چيزي ممكن است؟ مهرجويي در دومين رمانش كوشيده است با گره‌زدن انديشه در بافت روايت داستاني خود به اين موضوع بپردازد كه با اين همه دشمني و خشونت و اختلاف مذهبي و مسلكي مي‌توان در كنار هم با عشق زيست؟ آيا مي‌توان بري از مسائل سياسي به عشق، دين و عرفان پرداخت؟ در اين رمان دو دلداده دانشجوي دانشگاه پنسيلوانيا در فيلادلفيا - يك پسر ايراني مسلمان و يك دختر كاتوليك ايتاليايي‌تبار - در كشاكش انديشه و ايمان، درگير عشق عميق مي‌شوند و مي‌خواهند به زندگي مشترك بپردازند، تا اين كه رويداد خونبار 11 سپتامبر پيش مي‌آيد. آن‌ها به سياست كاري ندارند، آيا سياست با زندگي، عشق و ايمان اين دو دلداده، كنار مي‌آيد؟ ... رماني درباره عشق، دين، فلسفه، سياست و خشونت و ... زندگي!