پدر

چند شب متوالي بود كه خواب از چشمانم گريخته بود. بيماري پدرم و خبر بستري شدن پسرم مزيد بر علت شده بود. به اين فكر مي‌كردم چه پدري هستم كه نمي‌توانم هر وقت دلم خواست به ديدن بچه‌هايم بروم. چه كسي باورش مي‌شد كه چنين زندگي را از من دزيده‌ باشند. درد از دست دادن خانه و ماشين آنچنان برايم اهميتي نداشت. چيزهايي بود كه بارها آن‌ها را بدست آورده بودم، اما از دست دادن فرزندانم ضربه‌اي غير قابل جبران بود و از توان من خارج...