گنجشك ها بهشت را مي فهمند (شمايل گرداني با 2 تابلو)

نوشتن يعني رها شدگي از تمامي قيدوبندهاي بشري، يعني فوق بشر شدن. يعني رفتن به مرزهاي ناشناخته‌اي كه قابل مكاشفه است و تا به حال كسي كشف‌اش نكرده است و فقط نويسنده با قدرت تخيل وحشي‌اش كه كوله‌بار پرواز مي‌بندد و روح‌اش و روح‌اش را عرق مي‌ريزاند، و جسم‌اش را هم، تا در لذت شهودآميز جستجو به لحظه‌هاي جاودانه‌اي برسد كه تجربه‌اش فقط از او مي‌توانسته است بربيايد. حرف زدن و عمل كردن از جانب آدم‌هايي كه هرگز وجود نداشته‌اند و نخواهند داشت، با چهره‌ها و جنس‌ها و سن‌هاي گوناگون‌شان، لذت رهاشدگي در متن داستان را خواستني‌تر و بي‌انتها‌تر مي‌‌كند. كشتن زندگان و زنده كردن مردگان، سير آفاق و انفس زميني و آسماني، تجربه حس‌ها و حرف‌ها و اعمالي كه هرگز از او و ديگران سر نزده است، و تكرار سؤال‌هاي بي‌جوابي كه هميشه دغدغه اش بوده است و خواهد بود، نوعي جادوگري است كه فقط با كلمه خلق مي‌شود و با هيچ لذتي در دنياي امروز قابل قياس نيست. جادوگري با كلمه حرفه‌اي نويسنده است.