حضور آبي مينا

بعد از اين مهماني بود كه سر صحبت را با كمال باز كردم. اول به او گفتم:«تو هم شعر مي‌گفتي و من نمي‌دانستم.» خنديد و گفت:«كي چنين مزخرفاتي را به تو گفته.» گفتم:«دختر عمه‌ات.» كمال خنديد و گفت:«ديگر چه گفته؟» آن‌وقت من تمام حرف‌هاي او را براي كمال گفتم. كمال خوب گوش داد، كمي ساكت ماند و بعد گفت:«مي‌داني مينا زن خوبي بود، اما مرا دوست نداشت، همين.» زن خوب، مينا زن خوبي بود. اما كمال را دوست نداشت. همين.