بانو و جواني خويش

وقتي بانو براي آخرين بار در آينه نگاه كرد، ديگر خود را نمي‌شناخت. پيراهن سبز، هيكل دخترانه‌اش را قالب گرفته بود و بازوهاي سفيدش از ميان چين‌هاي سر شانه برق مي‌زد، صورتش همان صورت هيجده سالگي بود كه حالا كمي پهن‌تر و زيباتر شده بود. لايه‌اي از پودر تمام چين‌هاي ريز كنار دهان و چشم‌ها را مي‌پوشاند و اگر چشم‌هايش هنوز همان برق را داشت، هيچ‌كس بانوي حالا را نمي‌شناخت. بانو از سر رضايت لبخندي زد و به اتاق محمود خان رفت.