برهنه در باد

او سرهنگ است و كيهاني و بزرگ‌تر ما و احترامش واجب. من كه دامادم، جوانمردم و شايد سر سوزني آدم. همسرم حوا نيست، فرشته است، فرزند كيهاني و آذر ميدختي. آن كه ستون داستان است، منصور بيتل است يا منصور مرعشي پاچناري، افسر سابق ارتش و آگاهي و... با توست كه بگويي بر آمده از روشنايي يا تاريكي؟ يا هر نامي ديگر كه برازنده‌ي شخصيت اول يك اثر پليسي غير متعارف باشد. ديگران هم در اين گيرودار خواهند بود. هركس به صدا و نقشي كه خود اختيار كند. يا در اختيارش بگذارند در اين لوح كه داستان زندگي‌اش نامند. داستان عبرت مي‌آموزد و سبب ديرپايي‌اش آن كه نوبه‌نو شود در هر عصر و به مقتضيات زمانه. شايد نام يان و مهران (بعدا مهرانه) گوشه‌ي چشمي باشد به مشي و مشيانه يا اعقاب شيث، كه پهلو مي‌زند به انسان‌هاي پس از انسان‌‌هاي نخستين. كسي چه مي‌داند نسلي كه از آنان پس افتد به چه اندام و خلق و خو باشد. فقط خداي عز و جل عالم است به هر دو جهان.