حوض سلطان پايان كار مغان

ضيافت الوداع،مهماني خداحافظي اي که دختر ثروتمند ناصرالدين شاه،افتخارالسلطنه،در کاخي اطراف درياچه حوض سلطان تدارک ديده است.
از بزرگان و سران مملکت دعوت گرفته شده و با عزت و احترام آن ها را به کاخ آورده اند.
چه رجال دوران ماضي،مثل اميربهادر سپه سالار جنگ و عزيز السلطان مليجک دربار و ميرزا ملکم خان سفير سابق ممالک محروسه و مردي هزار چهره که ماهر در علوم مغتاطيس و فنون هيپنوتيزم است.
و چه دوستان و بستگان،از زنان کنسول ها تا الياس خان يهودي،تاجر جواهر و عتيقه و هر چيز قيمتي.
به اين جمع شاعر و آزادي خواه بزرگ دوران يعني عارف را هم اگر اضافه کنيم،آن وقت ديگر اين ضيافت چيزي کم از يک نمايش باشگوه ندارد.
از شواهد و قرائن اما برنمي آيد که اين مراسم تنها يک مهماني ساده باشد.
روايت علي اکبرخان عکاس باشي،که از جان به در بردگان اين واقعه است،حکايت از مراسمي عجيب دارد که طعنه به شام آخر مي زند.
او علاقه مند به عکاسي از مناظر طبيعي است ولي بازديد از تپه هاي باستاني اطراف کاخ ممنوع است،چرا که در آن نشانه هايي هست از حضور گنجينه هاي بزرگ به جامانده از پادشاهي هاي دور.
درون خود کاخ هم عجايب کم نيست.از عتايق و نفايس و جواهرات افسانه اي گرفته،تا ديوان هايي به خط خود شاعران،خود حافظ و خود سعدي.
چيزي مبهم و رازآلود در ميان اتاق هاي کاخ جريان دارد.چيزي ناديدني که مهمانان احساسش مي کنند اما از يافتن و درک آن عاجزند.
چيزي شبيه به خشمي فروخورده که درصدد اقدامي مهيب است.
هنگامه اي که چون آتش،هم زمان که تطهير مي کند،مي سوزاند و خاکستر مي کند.