چمدان خاكستري احمد محمود

روايت‌هاي جان دار سارک اعطا از پدرش احمد محمود از ذهنِ مخاطبان اين کتاب نخواهد رفت، چون روايتِ يک دختر از پدر هستند… روايت‌ها و تکه‌هايي که در آن‌ها او هم پدرش، هم احمد محمود و گاه هر دو را تنيده در هم روايت مي‌کند و در عين حال خودش را، خانه‌ها را، شهرها را و اين که او به عنوان زني که سال‌ها کنار يک غول ادبي نوشت و تجربه کرد چگونه هويت خود را حفظ کرده. جُستارهاي او کوتاه و مملو از رنگ و نور و قصه‌اند. از پدري نويسنده که مشتي از خاکِ گور او را مشت مي‌کند تا به جنوب ببرد تا زني که مي‌کوشد به ياد بياورد بار نخستي را که پدرش به او برف را نشان داد. سارک اعطا در اين کتاب، «چمدان خاکستري احمد محمود» را در دست مي‌گيرد و مخاطب را به مکان‌هايي مي‌برد که در آن‌ها تمامِ «همسايه‌ها» جمع شده‌اند و منتظرِ ديدار. سارک، پدرش و خودش را در قبالِ هم روايت مي‌کند و به ياد مي‌آورد که چگونه احمد محمود، محمود شد و محمود ماند و حالا اوست که بعدِ بيش از بيست سال از مرگِ نويسنده‌ي زمينِ سوخته از او مي‌نويسد که چگونه چراغ برافروخت. کتاب با نثرِ پُرجان و فضاسازِ سارک اعطا و تأکيدهاي او بر جزئياتي جالب مجموعه‌اي است از جستارهاي يک دختر درباره‌ي پدر يا يک پدر به روايت يک دختر و قطعاً يک نويسنده درباره‌ي يک نويسنده‌ي ديگر. - مهدي يزداني خرم