ريشه هاي انقلاب روسيه 1861 - 1917

نويسنده‌ي کتاب، بر اين گمان است که درک وقايع منجر به انقلاب 1917 روسيه در گرو شناخت کافي از تحولات پيچيده‌ي اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فکري بعد از 1861 است، يعني همان سالي که سرف‌داري در امپراتوري روسيه به فرمان آلکساندر دوم لغو شد. وي ضمن تحليل و بررسي دوره‌اي به‌تقريب پنجاه‌ساله، نشان مي‌دهد که با توجه به گسل‌هاي فعال در جامعه‌ي روسيه، به‌خصوص در سال‌هايي که تزار نيکلاي دوم بر مسند قدرت بود، وقوع انقلاب، اگر نگوييم محتوم، محتمل به نظر مي‌رسيد. در يک سو اقليت صاحب‌نفوذي قرار داشتند که از همه نوع امتيازات ويژه بهره مي‌بردند و در سوي ديگر اکثريت مردم عادي روس که قرباني بهره‌کشي بودند و صداي تظلم‌خواهي آنان به جايي نمي‌رسيد. خواننده‌ي کتاب در مسير شناخت ريشه‌هاي وقوع دو انقلاب پياپي در فوريه و اکتبر 1917 با فرازهاي تاريخي مهمي مواجه مي‌شود که مهم‌ترين آن‌ها شکل‌گيري خلق‌گرايي انقلابي، حرکت روسيه به جانب توسعه‌ي صنعتي، ظهور مارکسيسم روسي، قيام سرکوب‌شده‌ي 1905، اتخاذ سياست مشروطه و تأسيس دوما، وقوع جنگ جهاني اول و همچنين نقش انکارناپذير رهبراني چون لنين است که با تهييج توده‌هاي ستم‌ديده زمينه‌ي سلطه‌ي کامل بلشويک‌ها را بر نظام حکومتي کشور فراهم کردند.‌