خداحافظ آنا گاوالدا

در اين رمان، آساره، شخصيت اصلي داستان، با «سرهم کردن» ده‌ها نقل قول، نقاشي و قطعه موسيقي، که به مثابه ماهي‌هايي است که از اقيانوس فريادهاي هنرمندان ديگر صيد کرده، چهره‌ي ناهموار، نامتعارف، ناهمگون و ناقص زني را مي‌سازد که تصوير دروني خود اوست.
اين رمان درباره‌ي رابطه‌ي خيالي آساره با ده‌ها نويسنده‌ي واقعي است و احضار روح آن‌ها به اتاقي محقر و دلگير. درباره‌ي ارتباط عاطفي با شاهکارهاي نقاشي، موسيقي و خويشاوند شدن با انسان‌هاي ديگر از طريق خواندن. درباره‌ي معجزه‌ي ادبيات در شکستن مرزها و محدوديت‌هاست، نامه‌ي بلند قدرداني و ستايش از دستاوردهاي ديگران، دستاوردهايي که چهره‌ي دروني و حقيقي ما را مي‌سازند.
در اين اثر از حسادت، خيانت، تنهايي، فقر، روسپي‌گري و تن‌فروشي، شرم و سرافکندگي، طردشدگي، حقارت، تبعيد، ترس، دلشکستگي و گم‌گشتگي انسان تنهاي مدرن در اقيانوس شبکه‌هاي مجازي سخن به ميان مي‌آيد و از آنچه هنر، با تمام پيکره‌ي ظريفش مي‌تواند در مقابل اين‌ها براي ما انجام دهد.