شام آخر در سرخ ده

رمان شام آخر در سرخ ده حکايت زنان ميانسالي است که رازهاي مگو روحشان را سنگين و روابطشان را تيره کرده است؛ رازهايي که حاصل روابط و مناسبات فرهنگي و تاريخي است و مختص نسل آرمان خواهي که اکنون در سراشيب عمر به واکاوي خود و تاريخ خود رسيده است. آيا اين رازگويي ها روابط آنها را محکم تر مي کند يا زندگي و روابطشان را خالي از معنا مي کند؟ چه نوع رازي ارزش محافظت دارد؟ آيا رازها سرمايه هايي بسيار شخصي اند که افشاي آن ها آدمي را به پوسته اي بدون هسته تبديل مي کند و باعث فروپاشي هويتي او ميشود؟ يا برعکس پرده برانداختن از آنها سبب سبکي روح و گشايش در روابط ميشود؟