شايعاتي درباره جايي بهتر

از متن كتاب:
دو مأمور درشت هيکل ورزيده، طوري دو طرفش را گرفته بودند انگار واقعاً با ديوانه اي ترسناک طرفند.
يکيشان رفت سراغ کفپوش ها. «پيداشون کردم. نگفتم همين جا گذاشته. همه شون همين کار رو مي کنن»
پدر پلاتين با صداي خفه ترسيده اي گفت: «مگه چي کشيده؟»
آن که نقاشي ها را به عنوان مدرک جرم در کيسه اي مي گذاشت ، جواب داد: «اين کار را براي خير و صلاح خودش مي کنيم.» روي کيسه مهر و چسب اداره کنترل بود و آن يکي مأمور گفت: «بعد هم براي خانواده شما و در نهايت براي تمام سياره» براي اين موقعيت خيلي بي تجربه و جوان بود. اصلاً نمي دانست چه حالي بايد داشته باشد؛ بترسد، شرمنده باشد، عصباني باشد. فقط مي دانست از اين جا به بعد همه چيز برايش عوض مي شود. وقتي بيرون مي رفتند، صداي يکيشان را شنيد که خيلي عادي مي گفت: « لطفاً فقط سرتون رو پاين نگه داريد، به هيچ چيز نگاه نکنيد، هيچ حرفي هم نزنيد، ممنون مي شم از لطفتون»