پسين شوم

براي نجف‌علي يحيي، كمتر كسي دل سوزاند، و اگر هم اشكي ريخته شد، يا جيغ و فريادي كشيده شد، بيشتر بار عزاگر بود. در ناحيه ما رسم اين است كه عزا را هر چه باشكوه‌تر بايد برپا كرد. شايد براي اين كه روح مرده از زندگان راضي باشد. اما اصل مسلم اين بود كه هيچ‌كس لزومي در اين نمي‌ديد روح نجف‌علي يحيي از او راضي باشد...