جوان و جواني در ايران

اگرچه شواهد حکايت دارند گه جامعه ايران در دهه هاي آتي پير خواهد بود، در حال حاضر که همچنان از ساختار سني جواني برخودار است، سياست ها و برنامه هاي مشخصي براي استفاده از اين ويژگي اجتماعي به چشم نمي خورد.
آمار مهاجرت، ميزان اميد به آينده، جلب اعتماد و مشارکت جوانان در امور کشور و پاره اي بدبيني ها و محدوديت ها درقبال آن ها که از تضادهاي نگرشي و نسلي نشئت مي گيرد، نقش و حضور جوانان را گنگ و پرچالش کرده است. اگر جواني جامعه فرصت است- ونه تعديد- مي بايست بر تناقص ها و شکاف ها فائق بياييم و سياست هايي منطبق با بهره وري از آن فرصت در پيش بگيريم.