مرگ ايوان ايليچ

داستاني کلاسيک درباب مرگ. اگر از چند شاهکار ادبي دربارة مرگ بخواهيم نام ببريم، بي‌شک رمان کوتاه «مرگِ ايوان ايليچ» لِف تالستويِ بزرگ، يکي از اين شاهکارهاست.
رمان «مرگ ايوان ايليچ»، تأملي درباب مرگ و مواجهه با آن، از خلال قصه‌اي با ساخت‌وپرداختي ماهرانه است.
رمان «مرگ ايوان ايليچ» چنانکه حميدرضا آتش‌برآب در مقدمه خود بر ترجمه‌اش از اين رمان و دو داستان کوتاه ديگر تالستوي توضيح داده است، اولين اثر دوران بازگشت تالستوي به کار قصه‌نويسي، بعد از دوره‌اي وقفه در اين کار، است.
رمان «مرگ ايوان ايليچ» اگرچه به‌لحاظ حجم با دو شاهکار بزرگ تالستوي، يعني «جنگ و صلح» و «آنا کارنينا»، برابري نمي‌کند اما به‌لحاظ شهرت و اهميت و ارزش ادبي با آن دو رمان پهلو مي‌زند و از آثار بسيار مهم تالستوي به‌حساب مي‌آيد.
ولاديمير نابوکوف رمان «مرگ ايوان ايليچ» را «درخشانترين، کاملترين و پيچيده‌ترين اثر تالستوي» توصيف کرده و گي دو موپاسان، درباره احساس خود بعد از خواندن اين رمان و تأثيري که رمان «مرگ ايوان ايليچ» بر او گذاشته، گفته است: «خواندن "مرگ ايوان ايليچ" تالستوي، من را به‌کلي از خود نااميد کرده است. مي‌خواستم تک‌تک کتابهام را بسوزانم.» رمان «مرگ ايوان ايليچ» دستمايه چند اقتباس سينمايي هم قرار گرفته است.
متن اصلي رمان کوتاه «مرگ ايوان ايليچ» اولين بار در سال 1886 منتشر شده است.