اتوبوس پاكستاني

از متن كتاب:
چند بار ديگر همان خواب را ديدم. هربار چيز تازه‌اي از جزئيات را مي‌فهميدم. کرم‌هاي شب‌تاب اول که مي‌چرخيدند؛ رنگشان سبز و زرد و فسفري بود و بزرگ‌تر که مي‌شدند اولش فسفريشان از بين مي‌رفت و بعد سبزشان. وقتي هم که مشخص مي‌شد نور چراغ اتوبوس هستند، زردش به نارنجي تمايل پيدا مي‌کرد. ديگر کمتر مي‌ترسم از آن اتوبوس. حتي توي خوابم تلاش مي‌کنم بايستم که از رويم رد شود که شايد داخلش را ببينم اما نمي‌توانم.