سرزمين خالي از انسان

خوان کارلوس اُنِتي نويسنده اوروگوئه‌اي است که از او به منزله يکي از برجسته‌ترين نويسندگان آمريکاي لاتين در قرن بيستم و يکي از نياکان رئاليسم جادويي در «دوران شکوفايي ادبي آمريکاي لاتين نام مي‌برند.» نام وي، نه تنها به منزله نويسنده‌اي پيشگام، که همچون يکي از تبعيدي‌هاي پرشمار به يادها مي‌ماند، زيرا مجبور شد که در دهه 70 از اوروگوئه فرار کند.
تحليلگر ادبي گاردين درباره او مي‌نويسد: «تجربه ادبي و نوشتاري اُنِتي خاصل او و يگانه است. خواننده پس از خواندن رمان احساس مي‌کند که بعد از پشت سر گذاشتن اين دنياي شبح‌گون و وسوسه‌انگيز زندگي را بهتر مي‌فهمد. فرم کارش ظريف و دست‌نيافتني است و چشم انداز منحط و غمبار. حال و هواي رمان تقليدناپذير است.»