بودو از غرق شدن نجات يافت / يك فيلم يك جهان 18

معرفي كتاب:
کتاب با نوشته‌اي درباره ماجراي هراکليتوس (Heraclitus) آغاز مي­شود که مي گفت نمي توان دو بار در يک رودخانه پا گذاشت و بازنمايي اين مفهوم در فيلم را نشان مي­دهد. او سپس سراغ اهميت اين تفکر و به طور کلي اهميت عنصر آب در سينماي رنوار (Renoir) مي­رود و سعي مي کند ريشه هاي آن را کشف کند. او نشان مي دهد که رنوار در اين مسير از آثار پدرش که يکي از مشهورترين نقاشان امپرسيونست بوده و ديگر نقاشان اين مکتب تأثير زيادي گرفته است. نويسنده سپس سراغ توضيح منابع الهامي که ممکن است روي فيلم تأثير گذاشته باشند مي رود و به آثار نويسندگاني نظير شکسپير و جورج برنارد شاو (George Bernard Shaw) اشاره مي کند که نمايشنامه اصلي، شخصيت پردازي ها و به علاوه از طرفي نوع فيلمسازي رنوار تحت تأثير آنها بوده است. در ادامه نويسنده پس از ارائه تحليل مختصري درباره موسيقي متن و ارتباطش با سکانس هاي کليدي فيلم به سراغ بررسي نمايشنامه اصلي مي رود و ويژگي هاي آن را به شکل مفصل تري با اثر رنوار مقايسه مي کند. او سپس به اهميت کار ميشل سيمون (Michel Simon) بازيگر فيلم اشاره مي­کند که خود با توجه به ذخيره مطالعاتي­اش چه تأثيراتي روي روند پيشروي داستان و بازنمايي اش به شکل حاضر در فيلم گذاشته است و در حقيقت به لحاظ ايدئولوژيکي توانسته با شخصيت بودو يکي شود. او سپس باقي شخصيت­هاي فيلم را بررسي مي­کند و نشان مي دهد شخصيتي که به نوعي نقش مقابل بودو را بازي مي کند چه نمادي دارد و اين تقابل در سکانس هاي مختلف چه شکلي به خود مي گيرد. بودو نخست در مقابل قرار گرفتن در هر چارچوبي مقاومت مي کند اما به تدريج نگرشش تلطيف مي شود اما درست جايي که فکر مي کنيم تغيير کرده که شخصيت سابقش باز مي گردد که اين پايان بندي در نمايشنامه اصلي به اين شکل نيامده است.