سلطه ي مذكر

ما، چه مرد و چه زن، در حالي که خودمان نيز بخشي از موضوعي هستيم که در فهم اش مي کوشيم، ساختارهاي تاريخي نظم مذکر را، در قالب طرح واره هاي ناخودآگاه ادراک و ارزيابي، در بدن مان جاي داده ايم. بدين سان، هنگام تلاش براي فهم سلطه ي مذکر چه بسا به طرز تفکراتي متوسل شويم که خود محصول اين سلطه اند. يگانه اميد ما براي خروج از اين چرخه يافتن راهبردي عملي براي عينيت بخشيدن به سوژه ي عيني سازي علمي است. راهبردي که مي خواهم در اين جا اتخاذ کنم استفاده از نوعي تجربه ي آزمايشگاهي است ... اين راهبرد تحليل قوم نگارانه ي ساختارهاي عيني و صور شناختي يک جامعه ي تاريخي خاص و درعين حال بيگانه و بسيار نزديک به ما، يعني جامعه ي بربرهاي کابيلي را، که در عين غريب بودن آشنا نيز هست، ابزاري براي جامعه کاوي ناخودآگاه مرد محور مي داند که از پس عينيت بخشيدن به مقوله هاي اين ناخودآگاه بر مي آيد.