بالماسكه فلامينگوهاي سبز

يلدا در بين دست‌هاي روي سينه به احترام هم، خم شدن‌ها، شما بفرماييد و والده و ابوي چطورند، وصله‌ي ناجوري است. آنقدر بوي الکلش زياد است که يک آن فکر مي‌کنم، مي‌تواند شمع‌ها را شعله‌ور کند. نزديکم که مي‌آيد فلامينگو بزرگ و بزرگ‌تر مي‌شود. بال‌هايش را باز مي‌کند روي سر مهمان‌ها. پرهاي صورتي‌اش مي‌ريزد توي گلوي من. صورتم را جمع مي‌کنم. قلبم از سد قرص آرام‌بخش هم عبور مي‌کند و شروع مي‌کند با سرعت هرچه تمام‌تر خون را به بيراهه بردن. منّت خداي عزّوجل هم به کارم نمي‌آيد ...