بي پاياني

پابرهنه قدم در کوچه ميگذارد. بعد آهسته خم مي شود کفش هايش را مي پوشد. همان کتاني هايي که قرار بود با آنها وزن کم کند، با آنها جوان بماند و همراه بهمن جاده مال رو بين لنجان و مارون را صبح زود بروند و برگردند... نرسيده به کوشک، ناگهان زمين و آسمان و سر و رگ هايش پر مي شوند از قدقداس بوقلمون هاي کوشک و بقيه لنجان. بعد سگ ها شروع مي کنند و بعد خرها و گاوها و بعد شغال ها و آخر سر خروس ها. حتي زوزه گرگ ها هم قاتي مي شود با چيزهاي ديگر. چيزي که نمي شنود صداي آدميزاد است که آن را هم، بعد از آن که لته سنگين در هزارساله کوشک بيگ ها را به داخل هل مي دهد، مي شنود. «به به، سرکار خانم» و آن سوتر، در گرگ و ميش و مهتاب مسي، دو چشم رنگ به رنگ مي بيند و دستي با انگشتر شاهرخ بيگ...