سرو سفيد يا حافظ ناصر

طبق روايات غيرموثق کاتبان در بعدازظهر روزي معمولي، صوفيان خشک انديش و قداره بندان و چند مامور حکومتي به خانه‌ي حافظ شيراز يورش مي آورند تا او را براي کيفر گناهش با خود ببرند. نوشته اند حافظ با اهل خانه‌اش تنها بوده و هيچ روي قصد فرار نداشته. در روايت ها آمده خواجه‌ي شيراز قصد سفر بغداد داشته و در خانه ياري يا همسري يا سروي روان داشته که باعث آرامش و راحتي خيالش بوده. اما کاتبان ننوشته اند چه روي مي دهد که پس از اين واقعه سرو يا همان بت لشر شکن از زندگي شاعر مي رود و مي شود يار سفر کرده. چه مي شود که تهمت تکفير باطل مي شودو حافظ به سرنوشت سهروردي گرفتار نمي آيد؟
سرو سفيد قصه‌ي اين عشق زير سايه‌ي وحشت و ماجراي ديواني را روايت مي‌کند که به آب شسته مي‌شود اما عمري جاودانه مي يابد.