رديف ميرزا عبدالله (نت نويسي آموزشي و تحليلي)

نظام دستگاهي موسيقي ايران با عنوان «رديف»، که با آموزش به روش سينه‌به‌سينه حفظ شده تا به‌دست ما رسيده است، روايت‌هاي مختلفي دارد و هر روايت به نام استادي که راوي آن بوده ناميده مي‌شود. رديف ميرزا عبداللَّه قديمي‌ترين و معتبرترين روايت رديف است که از او به شاگرد بلافصلش اسماعيل قهرماني و از اسماعيل قهرماني به نورعلي برومند منتقل شده است.
نت‌نويسي انجام‌شده در کتاب مبتني بر اجراي داريوش طلايي با سه‌تار است. اجرايي که براساس روايت او از رديف ميرزا عبداللَّه بنا شده است. در اين نت‌نويسي با ابداع روشي خاص افزون بر فراگيري الگوهاي رديف، فراگيري ساختار گوشه‌ها و ارتباط جمله‌هاي آن با يکديگر نيز مورد توجه قرار گرفته است. روشي که از درک اين موسيقي به‌عنوان رپرتواري منجمد مي‌پرهيزد و به دنبال تبديل آن به الگوهايي زاينده در ذهن هنرجو است. به ديگر سخن وظيفه‌ي اين کتاب انتقال دانش و محتواي موسيقي دستگاهي از طريق رديف است.
داريوش طلايي خود روايت‌گر رديف و از نسل چهارم موسيقي‌دانان پس از ميرزا عبداللَّه است. او نوازنده‌ي ممتاز تار و سه‌تار است و اين رديف را طي سال‌هاي 1350ـ 1356 مستقيماً نزد نورعليخان برومند آموخته است، همچنين دوره‌هايي از ديگر روايت‌هاي رديف را نزد علي‌اکبر شهنازي، عبدالله دوامي، يوسف فروتن و سعيد هرمزي فراگرفته. وي با تحصيل در فرانسه به دانش جديد موسيقي نيز مجهز شده و کسب اين دانش به او امکان داده است تا علاوه بر اجرا و درک شفاهي رديف به پژوهش علمي در اين رپرتوار دست زند. او توانسته است در مسير اين پژوهش به درک و روشي بديع براي انتقال محتوا و ساختار رديف نائل آيد.