تحليل رديف (بر اساس نت نويسي رديف ميرزا عبدالله با نمودارهاي تشريحي)

‌در موسيقي ايراني کارگاني متشکل از گوشه‌ها، آوازها و دستگاه‌ها که شامل مجموعه‌اي از ملودي‌هاست رديف ناميده مي‌شود و استادان موسيقي ايراني از ديرباز براي حفظ و آموزش موسيقي ايراني آن را به کار برده‌اند. اين کارگان در اصل به صورت شفاهي، با سليقه‌ها و در شکل‌ها و اندازه‌هاي متنوع تدريس مي‌شده است. اين شيوه‌ي تدريس به «روش آموزش سينه به سينه» معروف است. به تدريج و خصوصاً از زمان ثبت نوشتاري و صوتي موسيقي در ايران، رديف شکل تثبيت شده‌تري يافت و بعضي از کامل‌ترين روايت‌هاي آن به نام راويانش شناخته شدند.
کتاب حاضر با روشي نو و يگانه رديف ميرزا عبدالله، يکي از معتبرترين روايت‌هاي رديف موسيقي ايراني و در عين حال رايج‌ترين آن‌ها، را تحليل و بررسي مي‌کند. ويژگي اين روش نگاه به رديف موسيقي دستگاهي ايران به مثابه يک زبان موسيقايي خاص است. مؤلف با تدوين نقشه‌اي عيني از رديف، به بررسي آن از زواياي مختلف مي‌پردازد و در نهايت ارائه‌ي دستور زبان خاصي را براي موسيقي ايراني مد نظر دارد.

اثر برگزيده در سي‌وچهارمين دوره‌ي کتاب سال 1395در حوزه‌ي موسيقي