رديف دوره عالي علي اكبر شهنازي

از زمان ورود روش نت‌نويسي غربي به ايران و استفاده از آن براي مکتوب‌کردن موسيقي ايراني، مراحل مختلفي طي شده است تا پذيرفتن و درک اين‌که نت‌نويسي و قواعد آن، قوانين آسماني و ابدي نيستند، بلکه سيستمي براي نوشتن تفکرات موسيقايي و فنون نوازندگي با هدف ثبت و انتقال آن‌ها هستند. اين کتاب به روش نت‌نويسي آموزشي و تحليلي نوشته شده است؛ همان روشي که سال‌ها پيش توسط مؤلف ابداع و براي نگارش رديف ميرزا عبدالله به کار گرفته شد. در نگارش اين رديف از لحاظ ترتيب و نظم گوشه‌ها و جملات و حالت‌ها و زمانبندي‌ها و انگشت‌گذاري‌ها و مضراب‌گذاري‌ها و بسياري نکات ظريف در تزيينات و غيره، به‌طور اخص، از چهار منبع استفاده شده است: آموخته‌هاي مؤلف از آموزش مستقيم از استاد شهنازي، نوار به‌جامانده از اجراي استاد شهنازي از اين رديف، نت‌نويسي حبيب‌الله صالحي،‌ و نت‌نويسي فرهاد ارژنگي. علي‌اکبر شهنازي ضمن‌آن‌که سنت پدر را در حفظ و تداوم ميراث شفاهي موسيقي ايراني و آموزش سينه‌به‌سينه‌ي رديف ادامه داد، رپرتوار آموزشي‌اش را همگام با تحولات روز به‌سوي مدرنيته و با حفظ خصوصيات اصيل موسيقي ايراني روزآمد ساخت. وي اين رپرتوار جديد را در مقابل رديف پدرش ــ که به آن رديف کلاسيک مي‌گفت ــ «رديف دوره‌ي عالي» ناميد. در اين رديف، قطعات ضربي ــ در واقع نوع جديد چهارمضراب ــ بيشتر شده و آن را از ديگر رديف‌ها متنوع‌تر ساخته است. در بخش‌هاي آوازي رديف عالي نيز گوشه‌هاي اصلي يا شاه‌گوشه‌ها انتخاب شده و گه‌گاه به گوشه‌هايي با تم ملوديک يا وزن عروضي مشخص اشاره مي‌شود.