توتال

توتال تازه ترين اثر داستان نويس معاصر ايراني، نسترن مکاري است. رماني که در جنوب مي گذرد جنوبي که با «نفت» هويتش درهم آميخته است.
«توتال» داستان سفري است در بطن جغرافيا، يکي جغرافيايي مکاني و ديگري جغرافياي انساني که به مرور زندگي مادي و انساني توأمان مي ­پردازد.
«برگي از ميان توده برگ ها برداشت و بو کرد. عجيب بود که برگ ها بعد از آن مسير طولاني که با کشتي و قطار طي شده بود و بعد از يکي دو ماهي که آن ها در کانکس به سر برده بودند و در جستجوي نفت بيابان را رصد کرده بودند، همچنان تروتازه باقي مانده بودند و حتي ذره اي هم خشک نشده بودند.»
جدا از مضموني که داستان سفروار طي مي کند، گوشه چشمي هم به اسطوره ها دارد و تاريخي به ظاهر گذشته را در پوسته زندگي امروزي روايت مي کند. داستاني که بر پايه حقايقي تاريخي بنا شده است و با تکيه بر داستان پردازي است که جان مي گيرد و تلاقي نگاه به اسطوره (مايع سياه قدسي) در آن دستاويزي براي به جريان درآوردن نفت (مايع جريان ساز مادي) و گذر از باورها دارد.