روايت شناسي و نقد روايت در داستان هاي انتخابي معاصر

از متن کتاب:
«روايت داستاني است که به جاي شرح اوضاع يا امور کلي و انتزاعي با نقل ماجرايي مجال تجربه‌ي احوالي را فراهم مي‌کند که در شرايطي خاص بر کسان معين گذشته و به پيامدهاي مشخصي انجاميده است و از راهکارهاي اوليه‌ي بشر براي شناخت زمان، فرايند و تغيير است.»
الهام حدادي فارغ‌التحصيل زبان و ادبيات فارسي است و در حوزه‌ي ادبيات فارسي به‌ويژه روايت‌شناسي مطالعه مي‌کند. فرهاد درودگريان استاد و منتقد زبان و ادبيات فارسي بوده و در پژوهش و بررسي آثار اين حوزه فعال است.
روايت با بشر زاده شده و تاريخ حيات را مي‌توان يک نوع روايت دانست. چنين مفهوم عميقي حوزه‌ي بسيار گسترده‌اي دارد و همواره بررسي شاخه‌ها و رشته‌هاي مختلف آن از علايق محققان حوزه‌ي زبان و ادبيات بوده است.
روايت‌شناسي در واقع بررسي و تحليلي است بر ساختار روايت، عناصر روايت، نظامي که بر روايت حاکم است و تأثيري که يک روايت بر ذهنيت خواننده مي‌گذارد؛ اين‌که ماهيت و کارکرد روايت چيست و اهميت تفکر روايي بشر و نمود آن در آثار داستاني چگونه است.
در اين کتاب، الهام حدادي و فرهاد درودگريان در چهار فصل، به بررسي عناصر و جايگاه روايت در درون خود روايت مي‌پردازند؛ اين‌که با چه ابزار و ويژگي‌هايي مي‌توان تفاوت روايت داستاني را با روايت‌هايي در موضوعات ديگر مشخص کرد. اين دو پژوهشگر با به‌کارگيري تئوري عناصر بنيادين روايت هرمن (2009) چندين داستان‌ معاصر فارسي از جمله «چراغ‌ها را من خاموش مي‌کنم»، «سلوک»، «باغ ملي»، «دکتر نون زنش را بيشتر از مصدق دوست دارد» و… را بررسي کرده‌اند.