بيداري

رمان بيداري، به‌دور از نمادهاي بيدارگرانه انقلابي، قصه زني معمولي است که خرده‌رؤياهايي دارد و سر سوزن ذوقي، از رفاه زندگي زناشويي دلزده است، با ملال روزمره‌اش مي‌جنگد، درکي از موهبت مادري و شکوهِ همسرداري ندارد، به سنت‌ها پشت مي‌کند و آخرسر هم به‌دست خود به فنا مي‌رود. روايتِ آشناي زن طبقه مرفه قرن‌نوزدهمي که نمونه‌هاي اعلايش را در مادام بوواري گوستاو فلوبر، آنا کارنيناي لِف تالستوي و هدا گابلرِ هنريک ايبسن ديده‌ايم، با اين تفاوت که حالا نويسنده داستان زن است.