كابوس هاي درخت پرتقال

سومين کتابِ داستاني مائده مرتضوي، دومين رمانش، روايتي است عجيب از يک راز. رمان داستانِ يک زنِ جوان است. زني که به خانه‌اي جديد آمده تا خود را کاملاً از آن چه بر او رفته برهاند. او مدام خواب مي‌بيند و در ذهنش نيز خشونتي پنهان وجود دارد. کمي بعدِ حضور در اين خانه، درمي‌يابد مردي در همسايگي‌اش است که نقاشي مي‌کند؛ مردي جذاب. اما اين تازه آغاز فهمِ يک رخداد تکان‌دهنده است که همه‌ي معادلاتِ قهرمانِ رمان را بر هم مي‌زند… مرتضوي با استفاده از راويِ عجيبش و توانايي او براي کشف، زمان‌هاي متفاوتي را به تصوير مي‌کشد که انگار در هر کدام تکه‌اي از يک فاجعه رقم خورده و حالا، اين نشانه‌ها دارند او را به سوي واقعيتي پنهان هدايت مي‌کنند. مفهومِ خانه به عنوان عنصري بنيادين در رمان حضور دارد. خانه‌اي که انگار از آن راوي نشده، چرا که ارواح هنوز آن‌جا را ترک نکرده‌اند. رمان با اين ترکيب تلاش کرده هم از فرصت‌هاي ادبياتِ جنايي استفاده کند، هم به نوعي تاريخ‌نگاري شخصي يک ذهنِ خشن و البته رؤيابين دست بزند. کابوس‌هاي درختِ پرتقال داستان زماني است که انگار هيچ‌وقت نگذشته است.