خط تيره آيلين

عكس را از روي ميز بر مي‌دارم. «حتما تفاهم نداشتيد.»
«داشتيم، خيلي خوب، پنجاه پنجاه.»
مي‌گويم:«تو به اين مي‌گي خوب؟»
پيراهن عنابي را كه غنچه‌هاي سرخ با ساقه‌هاي باريك سبز روشن دارد، باز نمي‌كند. همان‌طور تا كرده مي‌گذارد روي پاي فرانك. چمدان را به هم ريخته. مي‌گويد:«اگر كاملا با كسي تفاهم داشته باشي، يعني ديوانه‌اي يا عقب افتاده يا اين كه سرت بدجوري كلاه رفته. حالا تو كدامش هستي؟»
انسان‌هاي ديگرگون شده با زمان و عشق‌هايشان، انسان‌هاي جا مانده از زمان و عشق‌هايشان، انسان‌هاي پيش افتاده از زمان و عشق‌هايشان، انسان‌هاي... و كه مي‌داند كدام راه از اين هزار راه تو در تو ختم به افسوس نيست.
خط تيره آيلين جذاب و ژرف، مجالي است براي ديدن ديگر باره خود، ديگري و ما.