ماه غمگين ماه سرخ

رضا جولايي، داستان نويس جريان سازي که با آثاري مانند سوء قصد به ذات همايوني و شکوفه هاي عناب يکي از مهم ترين داستان نويسان معاصر ايران است، در رمان ماه غمگين، ماه سرخ بار ديگر قدرتش را در روايت خلاقانه ي يک واقعه ي تاريخي به رخ کشيده است. رمان روايتي است از پنج روز آخر زندگي ميرزاده عشقي در تيرماه 1303. شاعر ناآرام و منتقدي که ترور تراژيکش يکي از نمادهاي کشتن ذهن هاي آزادي خواه است در تاريخ معاصر. جولايي شخصيت هاي تاريخي را با استفاده از تخيل شگفتش تبديل کرده به قهرمان هاي داستاني از شخصيت هايي چون ملک الشعراي بهار و قمرالملوک وزيري تا آدم هايي که در غبار تاريخ گم شده اند و جولايي آن ها را ساخته است. داستان با خواب شومي آغاز مي شود که شاعر آزادي خواه ديده. خوابي که همه ي وجودش را آشفته کرده و مي خواهد بار سفر ببندد تا اين شر از سرش بگذرد. در اين ميان، شخصيت هاي گوناگون قصه هاي خود را مي گويند در راستاي قصه ي عشقي جوان. تصوير تهراني را مي بينيم که سرگردان آخرين روزهاي حکومت قجرهاست و قدرت گرفتن «سردار سپه»اي که نمي خواهد عشقي زنده بماند. رمان قصه ي رنج فکر است در تاريخي که بسياري اوقات نخبگان خود را از بين برده است و ترس شاعر از گلوله اي که نمي داند از کجا بر تنش خواهد نشست. و ديالوگ مشهور رمان: عشقي در حال مرگ به بهار مي گويد «مي دانم که مي ميرم، رسوايشان کن. به همه بگو چه کساني مرا کشتند...»